Parafia rzymsko-katolicka - Parafia polsko-katolicka

Parafia polsko-katolicka

p.w. „Dobrego Pasterza”

Dzieje parafii - Charakterystyka

Charakterystyka

Świeccy w życiu kościoła

Podstawową instytucją religijną w Kościele Polskokatolickim jest parafia. „Parafię w myśl prawa wewnętrznego tego Kościoła stanowi erygowana jednostka kościelna administracyjno – duszpasterska, która posiada:

a)      przynajmniej 25 – osobową grupę wiernych;

b)      stałego duszpasterza;

c)      miejsce kultu;

d)     określone terytorium administracyjne”.

       Praca parafii narodowej idzie w następujących kierunkach: w pierwszym rzędzie to organizowanie życia religijnego, nabożeństw, udzielanie sakramentów, nauka religii. Druga funkcja parafii to organizacja gospodarcza. Organizowanie i gospodarowanie funduszem przeznaczonym na utrzymanie duchownego, kościoła i inną działalność społeczną. Funkcje te spełnia Rada Parafialna wraz z duchownym – proboszczem.

     Władzę wykonawczą w parafii sprawuje Zgromadzenie Parafialne wiernych. Zwyczajne Zgromadzenie zwołuje  proboszcz lub administrator parafii przynajmniej raz w roku, w celu omówienia aktualnych spraw parafii. Takie zgromadzenie może być również zwołane na wniosek ¾ członków Rady Parafialnej. Na miesiąc przed mającym się odbyć Synodem Ogólnopolskim Kościoła odbywają się Nadzwyczajne Zgromadzenia Parafialne w celu dokonania wyboru delegatów na Synod. Nadzwyczajne Zgromadzenie Parafialne może zwołać proboszcz parafii, przewodniczący Rady Parafialnej lub dziekan na zarządzenie ordynariusza diecezji. Zwyczajne Zgromadzenie Parafialne wybiera Radę Parafialną i omawia wszystkie sprawy dotyczące parafii, a ustalone w porządku dziennym zebrania.

 

Rada Parafialna

      W odróżnieniu od Kościoła Rzymskokatolickiego w Kościele Polskokatolickim osoby świeckie odgrywają o wiele większą rolę. Ma to swoje uzasadnienie zarówno w historii Kościoła, jak też w jego strukturze organizacyjno – ekonomicznej. Kościół Narodowy powstał na tle wyzysku ekonomicznego stosowanego przez księży rzymskokatolickich obcej narodowości w USA. Przyczyną sporu w pierwszym rzędzie była kwestia zakresu wpływów osób świeckich w administrowaniu majątkiem kościelnym. Ze względu na to, że przyczyną powstania sporów pomiędzy hierarchią Kościoła Rzymskokatolickiego a wiernymi były kwestie wpływów osób świeckich na zarządzanie majątkiem i dochodami kościelnymi, dlatego też w Kościele Narodowym prawa wiernych zostały zagwarantowane w ustawach kościelnych. W Kościele tym majątek nie jest własnością Kościoła, ale członków parafii. Stąd istnieje większa  niż w Kościele Rzymskokatolickim rola osób świeckich w administrowaniu kościołem. W Kościele Rzymskokatolickim Rada Parafialna jest jedynie organem doradczym, będącym zgodnie z prawem kanonicznym własnością Kościoła. W Kościele Polskokatolickim proboszcz jest jedynie współgospodarzem, który musi liczyć się z wolą członków parafii.

Radę Parafialną wybiera na okres 5 - letni Zwyczajne Zgromadzenie Parafialne zwoływane przez miejscowego proboszcza. Skład liczebny Rady zależy od liczebności parafii oraz uznania zgromadzenia, i może liczyć od 3 do 12 członków. W skład Rady wchodzą: przewodniczący, jego zastępca, sekretarz, skarbnik oraz członkowie.

Do kompetencji Rady Parafialnej należy:

a) doradztwo w sprawach przedstawionych przez proboszcza lub administratora parafii,   dotyczących gospodarki parafialnej;

b)  materialne wspieranie duszpasterzy parafii i ich rodzin z funduszy parafialnych;

c)  zbieranie w porozumieniu z proboszczem ofiar na terenie kościelnym.

     Do zadań Rady należy również wykonywanie, we współpracy z proboszczem,  postanowień tejże Rady, dotyczących materialnych środków parafialnych (taca, ofiary).

     Posiedzenie Rady zwołuje proboszcz parafii lub jej przewodniczący w uzgodnieniu z proboszczem, a powinno być zwoływane przynajmniej 4 razy w roku. W sprawach spornych proboszcz zwołuje Zgromadzenie Parafialne, w którym uczestniczy dziekan.

     Aktualnie działająca Rada Parafialna została powołana w 2003 roku. Zgodnie z Zarządzeniem ordynariusza diecezji krakowsko – częstochowskiej bp Jerzego Szotmillera, o obowiązku wyboru nowych Rad parafialnych z powodu upływu kadencji dotychczasowych Rad, dnia 9.02.2003 r. w Łękach zwołano Zwyczajne Zgromadzenie Parafialne, które wybrało nową Radę Parafialną, w skład której weszło 7 osób: Wiesław Pasterkiewicz (przewodniczący), Kazimierz Krężałek (z-ca przewodniczącego), Ewa Śliwińska (sekretarz), Joanna Nawrocka (skarbnik) oraz Zofia Kołacz, Krystyna Węgrzynowska, Grażyna Cypara (członkowie).

     Rada Parafialna w Łękach zbiera się w zależności od zaistniałych potrzeb. Stałe zebrania odbywają się na początku każdego roku i są to zebrania sprawozdawcze, podsumowujące miniony rok, zdające sprawozdanie finansowe za ubiegły rok i planujące działalność na rok nadchodzący. Na ostatnim zebraniu, które miało miejsce w styczniu 2005 r. ustalono wysokość składki na funkcjonowanie kościoła (podatki, ubezpieczenie świątyni, remonty, ogrzewanie itd.), w kwocie 8 zł od rodziny oraz wytyczono najważniejsze zadania do realizacji w roku bieżącym (2005).

Ministranci – Służba liturgiczna

      Ministranci stanowią nieodłączny element Kościoła. Są oni przypisani do pełnienia obowiązków służby ołtarza. W Kronice parafialnej wspomina się o ministrantach po raz pierwszy, gdy parafię obejmuje ks. Eugeniusz Elerowski – rok 1971. Nie wiadomo czy służba to istniała od samego początku formowania się parafii. Służbę może pełnić każdy, kto wyrazi taką chęć. W parafii aktualnie do mszy św. służy trzech ministrantów, którzy zaczynają służbę po I Komunii świętej, a kończą ją najczęściej po ukończeniu 18 roku życia, chociaż nie ma takiego wymogu.

 Chórek – organista

             Niedzielne mszę święte uświetnia śpiew chórku i gra na organach. Pierwszy chór kościelny w parafii zorganizował ks. Józef Sobala proboszcz parafii w latach 1965 – 1967. Nie wiadomo jak długo chór ten działał, bo kolejna wzmianka o chórze dotyczy roku 1971. Wtedy nowo przybyły proboszcz ks. E. Elerowski założył chór mieszany, który uświetniał śpiewem uroczystości kościelne jak i liczne imprezy kulturalne organizowane w parafii. Kolejny wpis w kronice, pochodzący z 1976 roku, mówi, że chór kościelny składał się wyłącznie z młodzieży. Obecnie działający przy parafii chórek ma charakter nieformalny. Należą do niego parafianie, tak młodzież jak i dorośli. Liczy sobie kilkanaście osób.

     „Pierwszym organistą w parafii był – jak pisze ks. Witold Biernacki - Władziu Zborowski, który grywał bezinteresownie, bo parafia była biedna”. Od lat 70 - tych funkcję organistki pełni w parafii Bogusława Szydło (za panny Kozielec) i także robi to nieodpłatnie.

Zakrystianka

 Zadaniem jej jest dbanie o czystość obrusów oraz ich zmiana. Zajmuje się tym Joanna Nawrocka.

Grupy modlitewne

Towarzystwo Niewiast Adoracji Najświętszego Sakramentu

Jest to jedna z najstarszych i najprężniej działających organizacji kościelnych PNKK, tak w Stanach Zjednoczonych jak i w Polsce. Założył ją bp Hodur w maju 1897 r. w Scranton. Początkowo posiadała cechy organizacji wybitnie religijno – kościelnej, później rozpoczęła również działalność społeczną i patriotyczną. Statut towarzystwa mówi, że „najważniejszym celem Towarzystwa Niewiast… jest wzbogacenie i pogłębienie religijnego życia w rodzinie i w Kościele, a przez to spełnienie zadań wskazanych przez Chrystusa Pana”. Przepisy wyszczególniają, iż w zakresie służby Bożej członkinie towarzystwa podczas uroczystości kościelnych mają adorować Najświętszy Sakrament (ze świecami), przystępować w miarę często do sakramentu pokuty i eucharystii, uczestniczyć w nabożeństwach niedzielnych i piątkowych, zachować czystość obyczajów (w czym powinny być wzorem dla innych parafii), pogłębiać lekturę Pisma Świętego, itd.

W parafii łęczańskiej Towarzystwo Niewiast Adoracji Najświętszego Sakramentu zostało założone w dniu 2.02.1948 r. przez ówczesnego proboszcza ks. Józefa Garbalę /nz. Ks. Roman Jasiński w otoczeniu Towarzystwa Niewiast Adoracji Najświętszego Sakramentu/. Liczyło na początku 28 członkiń, a do zarządu wybrano: Helenę Wierdak, jako prezesa, Helenę Krężałek, jako sekretarkę, Marię Jasińską, jako skarbnika, oraz członkinie zarządu: Ludwikę Zborowską i Zofię Cyparową. Składkę członkowską ustalono na 10 zł miesięcznie. W czerwcu tego samego roku delegacja Towarzystwa brała udział w Ogólnopolskim Zjeździe Towarzystw Niewiast Adoracji Najświętszego Sakramentu w Krakowie. „Praca towarzystwa w ubiegłym roku [1948] była słaba z powodu braku stałego duszpasterza – piszą członkinie towarzystwa. Dopiero od października, gdy przybył do nas na stałe ks. proboszcz Teodor Elerowski, znacznie się ożywiła”. Wspomniany ksiądz uaktywnił nie tylko to towarzystwo, lecz także inne organizacje przykościelne. Towarzystwo funkcjonowało do 1984 r., a sprawozdania z jego działalności za lata 1974 - 1984 zgromadzone są w teczce towarzystwa znajdującej się w dokumentacji parafii.

A oto relacje z przebiegu dwóch spotkań towarzystwa, jakie figurują w Kronice parafialnej:

    * Dnia 4.07.1976 r. odbyło się zebranie Tow. Niew. Ador. Najśw. Sakr., na którym ks. proboszcz Eugeniusz Elerowski wygłosił referat „Obraz Matki Jezusa Chrystusa”, po którym wywiązała się dyskusja dotycząca form kultu maryjnego w Kościele katolickim.

    * 17 października 1976 r. na zebraniu towarzystwa odczytano „Wstęp do Konstytucji TNANS”, wg „Reguł TN” ks. bp F. Hodura. Omówiono również sprawy bieżące towarzystwa.

 

Koło Młodzieży Polskokatolickiej im. F. Hodura

Koło Młodzieży Polskokatolickiej im. F. Hodura powstało w parafii z inicjatywy ks. Eugeniusza Elerowskiego w dniu 18.01.1976 roku /nz. obok/ i funkcjonowało do roku 1984. Sprawozdania z pracy koła zawiera Teczka Koła Młodz. Polskokat. im. F. Hodura. Liczyło ono przy założeniu 25 członków. „Zainteresowania młodzieży zrzeszonej w kole są szerokie – pisze ks. Elerowski - po prostu interesuje się ona wszystkim tym, czym zajmuje się dzisiejsza młodzież”. Młodzi parafianie gromadzili się na wspólne zebrania, dyskutowali, śpiewali, uprawiali sport i organizowali wspólne zabawy. Koło miało swój własny hymn oparty na motywach pieśni ułożonej przez bp Hodura, a śpiewany na melodię „Roty” Marii Konopnickiej.

W 1976 r. koło na łamach czasopisma „Rodzina” rzuciło hasło „Poznajmy się”, w celu nawiązania kontaktu z wyznawcami i sympatykami Kościoła w całym kraju. Apel spotkał się z szerokim odzewem, tak że w dniu 16 czerwca tegoż roku odbyło się zebranie koła, na którym omawiano korespondencję która napłynęła do parafii.

 W 1977 r. miało miejsce zebranie sprawozdawczo – wyborcze koła, na którym powołano zarząd. W jego skład weszli: Ryszard Soliński – przewodniczący, Władysław Soliński – zastępca, Maria Solińska – sekretarz, Barbara Cypara – skarbnik.

Podsumowano również dotychczasową działalność i uzgodniono plany pracy na najbliższy okres.

 

Posługa duszpasterska w parafii

 

Nad całokształtem spraw parafialnych w parafii p. w. „Dobrego Pasterza” w Łękach Dukielskich czuwa proboszcz ks. Roman Jagiełło /nz. obok/, powołany na to stanowisko w 1995 roku przez bp Jerzego Szotmillera – ordynariusza diecezji krakowsko – częstochowskiej Kościoła Polskokatolickiego. Proboszcz jest, w myśl Prawa wewnętrznego Kościoła Polskokatolickiego, duchowym kierownikiem parafii oraz sprawuje funkcje sakralne i liturgiczne na jej terenie. Do obowiązków proboszcza należy: opieka duszpasterska nad parafią; odprawianie mszy św. w niedziele i święta, a także w dni powszednie, jeżeli jest to wskazane i możliwe; troska o poziom religijny i rozwój duchowy powierzonych jemu wiernych; nauczanie religii dzieci w wieku szkolnym oraz stała katechizacja osób dorosłych; bezpośrednia opieka nad świątynią w zakresie wymogów kultu i liturgii; współpraca z Radą Parafialną; opieka nad organizacjami przykościelnymi parafii; składanie – na żądanie ordynariusza lub dziekana – szczegółowych sprawozdań duszpasterskich; regularne uczestniczenie w konferencjach dekanalnych; kierowanie kancelarią parafialną oraz przechowywanie w należytym porządku urzędowych ksiąg, akt i pieczęci, związanych z parafią.

     Do obowiązków religijnych proboszcza należy również: wygłaszanie kazań, nauka religii, zorganizowanie raz do roku trzydniowych rekolekcji i dbałość o wzrost liczebności parafii. Szczególnym obowiązkiem proboszcza jest: udzielanie chrztu, ślubu, głoszenie zapowiedzi przedślubnych, opatrywanie chorych sakramentami, asystowanie biskupom przy bierzmowaniu, odprawianie pogrzebów, wreszcie święcenia domów wyznawców w czasie kolędy.

 

Kancelaria parafialna, którą prowadzi proboszcz nie ma określonych godzin pracy, gdyż większość spraw załatwiana jest najczęściej po mszy świętej, telefonicznie, lub w razie konieczności ksiądz umawia się z petentami na konkretny dzień i godzinę.

 

Katechizacja odbywa się w Międzyszkolnym Punkcie Katechetycznym Kościoła Polskokatolickiego w Łękach Dukielskich, który mieści się na plebani. Prowadzi ją ks. proboszcz i liczy ona tygodniowo 10 godzin lekcyjnych. Na lekcje religii uczęszcza  15 dzieci i młodzieży, od kl. 0 szkoły podstawowej do kl. II ponadgimnazjalnej. Ponieważ dzieci w poszczególnych rocznikach jest mało, łączy się uczniów z różnych klas, aby tworzyły grupę. Czas odbywania się lekcji religii jest dostosowany do zajęć szkolnych dzieci.

 

Kolęda, czyli wizyta duszpasterska, odbywa się co roku po święcie Trzech Króli. Ministranci piszą wówczas na drzwiach każdego odwiedzanego domu CMB (Christus, Mansione, Benedicat) i rok pański. Kolęda daje kapłanowi możliwość zapoznania się z problemami życia codziennego swoich  parafian oraz porozmawiania o sprawach parafialnych.

 

Życie sakramentalne

Podstawową formą życia sakramentalnego Kościoła Polskokatolickiego jest Eucharystia. W Łękach Dukielskich msze święte: odbywają się w każdą niedzielę i święta. Nie ma codziennej mszy św. W zależności od potrzeb odprawiane są msze intencjonalne, zamawiane przez parafian np. za w intencji zmarłych członków rodzin. W listopadzie, miesiącu poświęconym zmarłym, praktykuje się wypominki (wspomnienie zmarłych). Msza święta połączona jest wówczas z wyczytywaniem nazwisk zmarłych i modlitwą w ich intencji. Mszy z wypominek jest około 10 - ciu, a odprawiane są 2 – 3 razy w tygodniu. Praktykuje się w parafii mszę święta za parafian, która  odprawiana jest w intencji każdego dorosłego parafianina w dniu jego imienin. W święta narodowe, czyli 3 maja i 11 listopada odprawiane są msze święte w intencji ojczyzny, a przed kościołem wywiesza się flagi narodowe.

 

Nabożeństwa praktykowane w parafii

Nabożeństwa majowe – odbywają się 3 razy w tygodniu. Jest to msza św. połączona ze śpiewem Litanii Loretańskiej i wystawieniem Najświętszego Sakramentu.

Nabożeństwa październikowe – różańcowe odbywają się 3 razy w tygodniu. Na nabożeństwa te składa się msza święta, wystawienie Najświętszego Sakramentu i odmawianie różańca.

Nabożeństwa wielkopostne:

Gorzkie żale – odprawiane są w każdą niedzielę Wielkiego Postu po mszy  świętej.

Droga krzyżowa – ma miejsce w każdy piątek Wielkiego Postu - przed mszą świętą.

 

Uroczystości parafialne

Święto patronalne (odpust) - w Kościele Polskokatolickim nie używa się nazwy odpust, lecz święto patronalne. Wprawdzie jest to parafia p. w. „Dobrego Pasterza”, ale święto patronalne obchodzi we wrześniu w uroczystość Narodzenia Najświętszej Marii Panny (Matki Boskiej Siewnej), zapewne dlatego, że w to święto odprawiono pierwszą mszę świętą dając początek istnieniu parafii.

Rekolekcje wielkopostne – są prowadzone w okresie Wielkiego Postu i trwają trzy dni. Głosi je zaproszony ksiądz. W czasie rekolekcji głoszone są nauki dla wszystkich, nie ma więc nauk stanowych.  

Boże Ciało – po mszy św. odbywa się procesja do czterech ołtarzy ustawionych wokół świątyni.

 

Sakramenty święte

 Chrzest święty – ma miejsce podczas niedzielnej mszy św., i odbywa się wówczas, gdy rodzi się nowy członek społeczności parafialnej.

 Pierwsza Komunia święta. Uroczystość ta ma miejsce w maju. Dzieci przygotowują się do niej podczas katechizacji, w ciągu całego roku szkolnego. Egzamin uprawniający do otrzymania tego sakramentu obejmuje znajomość „Małego Katechizmu”, a przeprowadza go ks. proboszcz. Uroczystość ta nie odbywa się każdego roku, bo często w danym roku nie ma dziecka, które przystępowałoby do tego sakramentu. Zdarza się, że do I Komunii Świętej przystępuje tylko jedno dziecko i tak będzie w tym roku, gdy w dniu 22 maja sakrament ten przyjmie Jagoda Gruszczyńska.

Sakrament bierzmowania. Przygotowanie do tego sakramentu ma miejsce na lekcjach religii, podczas całego roku szkolnego, a zajmuje się nim ks. proboszcz. Kończy się ono egzaminem ze znajomości  „Katechizmu Bierzmowanych”. Ostatnie bierzmowanie w parafii miało miejsce w roku 1995 i przystąpiło do niego 10 osób. Sakrament ten będzie udzielany również w tym roku. 10 września bierzmowania 13 osobom udzieli ordynariusz diecezji krakowsko – częstochowskiej bp Jerzy Szotmiller.

 Sakrament pokuty (spowiedź święta). W Kościele Polskokatolickim dopuszcza się spowiedź ogólną, która w parafii  łęczańskiej ma miejsce w pierwszą niedzielę miesiąca. Sakrament ten odbywa się w oparciu o „Rytuał Kościoła Polskokatolickiego”. Na nabożeństwo pokutne składa się: pieśń pokutna, modlitwa wyrażająca żal za grzechy, rachunek sumienia, spowiedź powszechna, pokuta dla wszystkich i rozgrzeszenie. Spowiedź uszna obowiązuje wiernych do 18 roku życia, chociaż każdy dorosły, który sobie tego życzy, może również z niej skorzystać.

Sakrament małżeństwa. Prawo małżeńskie Kościoła Polskokatolickiego mówi, że: przed udzieleniem tego sakramentu, proboszcz musi przeprowadzić egzamin przedślubny z narzeczonymi, celem sprawdzenia czy nie ma przeszkód uniemożliwiających zawarcie małżeństwa. Efektem egzaminu jest spisanie „Protokołu rozmów kanoniczno – duszpasterskich z narzeczonymi przed zawarciem małżeństwa”. Zawarcie małżeństwa poprzedza ogłoszenie tzw. zapowiedzi przedślubnych w parafiach narzeczonych. Proboszcz danej parafii ważnie błogosławi małżeństwa nie tylko swoich podwładnych, lecz także obcych, jeżeli jedno z nich należy do Kościoła Polskokatolickiego. 

 W przypadku zawarcia związku małżeńskiego przez osoby różnych wyznań, czyli małżeństwa mieszanego, żadna ze stron nie musi zmieniać wyznania. Strona wyznająca inne niż polskokatolickie wyznanie powinna złożyć przyrzeczenie, że nie będzie przeszkadzała stronie polskokatolickiej w wypełnianiu wszystkich praktyk religijnych, wynikających z zasad wiary i moralności Kościoła Polskokatolickiego. Sprawę wychowania religijnego dzieci pozostawia się sumieniu współmałżonków i ich dobrowolnemu postanowieniu, darząc szacunkiem wszystkie Kościoły katolickie i chrześcijańskie. Przy zawieraniu małżeństwa mieszanego można za zgodą ordynariusza dostosować obrzędy liturgiczne sakramentu małżeństwa, uwzględniając przekonania religijne strony nie należącej do Kościoła Polskokatolickiego.

W parafii w Łękach mają miejsca śluby mieszane, w których najczęściej druga ze stron należy do Kościoła Rzymskokatolickiego. Ślub taki może się odbyć w parafii jednej ze stron, ale po uzyskaniu zezwolenia bp ordynariusza Kościoła Rzymskokatolickiego, jeżeli młodzi decydują się wziąć ślub w parafii polskokatolickiej /nz. pierwszy ślub ekumeniczny z 23 IX 2006r./. Kościół Rzymskokatolicki również dopuszcza małżeństwa mieszane tzw. ekumeniczne, po spełnieniu pewnych warunków określonych przez Kodeks Prawa Kanonicznego. Kodeks ten był promulgowany przez Jana Pawła II w dniu 25.01.1983 r. Kolejnym dokumentem mówiącym o ślubach ekumenicznych jest „Instrukcja Episkopatu Polski w sprawie duszpasterstwa małżeństw o różnej przynależności kościelnej” z dnia 11.03.1987 r. Pierwszy ślub ekumeniczny miał miejsce w Łękach 26.03.2003 r. Zawarcie związku małżeńskiego odbyło się w parafii rzymskokatolickiej, do której należała panna młoda, a proboszcz parafii łęczańskiej brał w nim udział.

Ponieważ w Kościele Polskokatolickim nie obowiązuje celibat księży, w parafii miały miejsce trzy śluby kapłanów (ostatni 30 kwietnia 2005 r.).

 Sakrament komunii świętej (eucharystia) – odbywa się pod dwoma postaciami poprzez zamoczenie hostii (komunikanta) w winie. Ma to miejsce tylko w czasie niedzielnej mszy świętej i podczas uroczystości. W dniach powszednich wierni otrzymują komunię w jednej postaci – hostii.

Sakrament namaszczenia chorych – stosuje się w razie zaistnienia takiej potrzeby.

 

Duszpasterstwo dzieci i młodzieży

Współczesna pedagogika zwraca uwagę, że człowieka należy traktować integralnie. Nie można zatem w pracy duszpasterskiej ograniczać się wyłącznie do sfery ducha i umysłu, ale zgodnie ze starożytną maksymę „w zdrowym ciele zdrowy duch”, dbać również o sprawność ciała. Kapłani parafii w Łękach Dukielskich zawsze świetnie wywiązywali się z troski i dbałość o „zdrowego ducha”, a i troska o ciało przebiegała pomyślnie. Zaczęła się ona od samego początku funkcjonowania parafii, a jej proboszcz z lat 30 – tych, Witold Biernacki tak ją wspomina: „Zaczynałem pracę duszpasterską nasamprzód od zjednoczenia i wzmocnienia wiary Bożej, rozsypanych, niekiedy skłóconych i osłabionych parafian. W ciągu tych paru lat, troszczyłem się, także o oświatę religijną, kulturalną i higieniczną ludzi. Organizowałem różne odczyty oświatowe, udzielałem różnych porad prawnych, medycznych i korepetycji dla dzieci, którym warunki nie pozwalały iść do szkół średnich. Nadto urządzałem z młodzieżą przedstawienia i zabawy, z których dochód przeznaczaliśmy na cele kościelne i oświatowe oraz na książki i pomoce naukowe dla dzieci, które zamierzały dalej się uczyć w państwowych średnich i wyższych szkołach”. Pracę tak wspaniale rozpoczętą kontynuują następcy ks. Biernackiego: ks. Teodor Elerowski proboszcz w latach 1948 – 1950 i jego syn ks. Eugeniusz Elerowski, duszpasterz parafii z lat 1971 – 1983. Za pobytu na łęczańskiej placówce pierwszego z tych kapłanów, ożywiło się życie kulturalne, na skutek organizowania licznych  imprez parafialnych i okolicznościowych, takich jak: jasełka czy przedstawienia teatralne, wystawiane w miejscowym Domu Ludowym. W 1971 r. parafię objął ks. Eugeniusz Elerowski, który energicznie zabrał się do pracy, kontynuując pracę ojca i jednocześnie do niej nawiązując. Przy tutejszej parafii założony został Zespół Teatru Amatorskiego, którego kierownikiem został wspomniany kapłan. W miejscowym Domu Ludowym zespół wystawił w latach 1972 - 74 kilka inscenizacji /nz. obok podczas opłatka w 1972r./. Jedną z nich była sztuka Stefanii Zawadzkiej „Grusza na miedzy” – nagrodzona na konkursie Towarzystwa Teatru i Muzyki Ludowej w Łodzi I nagrodą. Równie gorąco przyjęta została, przez miejscowych widzów, Noc wigilijna oraz Tryptyk o Macieju - inscenizacja opracowana na motywach ludowych. Wszystkie te inscenizacje opracował i wyreżyserował sam ks. E. Elerowski. Tradycją w parafii stał się, urządzany co roku „Opłatek” parafialny i „Jajko” wielkanocne. Poza wymienionymi formami pracy i rozrywki organizowane były dodatkowo różne formy pożytecznego spędzania wolnego czasu o charakterze sportowo – turystycznym. Zimą, zwłaszcza zaś w czasie ferii, młodzież wyruszała ze sprzętem narciarskim i saneczkarskim na okoliczne podbieszczadzkie wzgórza lub urządzała kulig. Latem wyjeżdżano na wycieczki.

 Tak rozpoczęta praca trwa do chwili obecnej dzięki ks. Romanowi Jagielle, obecnemu proboszczowi, który w swojej pracy duszpasterskiej zwraca szczególną uwagę na rozwój sportu i rekreacji, nie ograniczając się przy tym do terenu samych Łęk. Sam tak to relacjonuje: „W salce katechetycznej jest np. stół do tenisa stołowego. Ministranci, i nie tylko, mogą z niego korzystać. W czasie ferii zimowych organizujemy kulig do lasu, połączony z ogniskiem i pieczeniem kiełbasy. Andrzejki to kolejna okazja do świetnej zabawy, gdyż urządzamy wtedy różne konkursy z nagrodami, mnóstwo wróżb – z laniem wosku włącznie. Okazji do przeżycia wielu radości daje dzieciom św. Mikołaj, który w zanadrzu ma mnóstwo prezentów, a co roku w Dzień Dziecka organizuję dla nich loterię fantową. W 1996 r. kiedy na Podkarpaciu przebywał Jan Paweł II  wybrałem się na wycieczkę rowerową na trasę przejazdu papieża z lotniska [w Krośnie] do Dukli. Chciałbym także zasygnalizować tzw. duszpasterstwo „sportowe”, tzn. historię rywalizacji między młodzieżą z Bażanówki i Łęk Dukielskich. Wszystko zaczęło się w 1997 r., gdy wspólnie z ks. proboszczem Leszkiem Kołodziejczykiem postanowiliśmy zorganizować zawody sportowe. Piszę „zawody”, bo było kilka konkurencji. Młodzi w dwóch grupach wiekowych walczyli o nagrody w tenisie stołowym, szachach i warcabach […]  Otrzymane nagrody nie liczyły się tak bardzo jak wspólna zabawa, która służy umacnianiu więzi braterskich między młodymi ludźmi z naszych parafii”. W roku 1998 młodzież z Bażanówki była już w Łękach, aby na miejscowym boisku rozegrać towarzyski mecz piłki nożnej. Mecz ten miał wymiar ekumeniczny. Fakt, iż parafie te nie dysponują wystarczającą liczbą ministrantów, spowodował, że obaj księża zaprosili do gry ministrantów z parafii rzymskokatolickich, ks. R. Jagiełło z Łęk Dukielskich, a ks. L. Kołodziejczyk z Bażanówki. Zresztą nie jest to wyizolowany przypadek współpracy młodzieży parafii polskokatolickiej i rzymskokatolickiej, bowiem od zawsze w imprezach organizowanych przez wyznawców Kościoła Polskokatolickiego w Łękach brali udział miejscowi rzymskokatolicy, a często było ich więcej niż członków parafii polskokatolickiej. Przytoczone tu fakty świadczą, że w łęczańskiej parafii pracując nad formacją duchową i intelektualną tutejszej młodzieży nie zapomina się również o jej potrzebach i w sferze kultury fizycznej, realizując słowa św. Pawła, aby „nienaruszony duch wasz, dusza i ciało, bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa”.

 

Działalność administracyjna parafii

Zasięg parafii i parafianie. Swoim zasięgiem parafia obejmuje nie tylko teren Łęk Dukielskich, ale też  Wietrzno (sąsiednią wieś) i miasto Krosno. Z Krosna do parafii należą dwie rodziny i jedna z Wietrzna. Rodziny te,  zmieniając miejsce zamieszkania (pochodzą z Łęk) nie zerwały kontaktu z tutejszą parafią.

 W pierwszych latach formowania się parafii narodowej w Łękach Dukielskich (lata 1925 – 1926) przystąpiło do niej 50 % mieszkańców wsi, czyli  około 700 osób. W latach 50 – tych proboszcz parafii ks. Edward Jeleń przeszedł do Kościoła Rzymskokatolickiego pociągając za sobą 2/3 parafian. W ten sposób liczba parafian znacznie się zmniejszyła i w roku 1962 wynosiła  300 osób. Na koniec 2004 roku parafia liczył 72 wiernych, czyli 23 rodziny. Proporcjonalnie jest 2/3 osób dorosłych i 1/3 dzieci.

 

Statystyka parafii

 

LATA	CHRZTY	ŚLUBY	POGRZEBY
1926 – 1949	106	33	63
1950 – 1971	37	17	36
1972 – 2004	53	20	72

     Z tabeli widać wyraźnie ogólną tendencję spadkową jeżeli chodzi o stan liczebny parafii, choć w poszczególnych okresach funkcjonowania parafii wygląda to różnie. Pierwszy okres pracy parafii cechuje przyrost liczby wyznawców, gdyż przeważa liczba chrztów nad pogrzebami, ale już w okresie następnym przyrost parafian równy jest niemal zeru. W okresie ostatnim wyraźnie widać przewagę zgonów nad narodzinami, stąd spadek liczby parafian na przestrzeni lat. Jeżeli chodzi o zawierane małżeństwa to ich liczba uległa spadkowi w latach 1950 - 71, ale ostatnie lata przyniosły ich wzrost, chociaż nastąpił duży spadek wiernych. Patrząc na cały, prawie 80 – cio letni, okres działalności parafii, wahania pod względem udzielonych ślubów są niewielkie, w porównaniu z liczbą chrztów i pogrzebów. W przypadku chrztów duża ich liczba w latach 1926 - 49 gwałtownie zmalała w latach 1950 - 71, by w latach ostatnich wzrosnąć do poziomu 50 % liczby z pierwszych lat. Podobnie jest z pogrzebami, których spadek nastąpił w latach 1950 - 71, ale w latach ostatnich liczba zgonów parafian wzrosła, aż w rezultacie osiągnęła największy poziom w historii parafii.